Egun batean, Sara bere lagunekin eta aitarekin egon zen etxean. Sararen aitak panpina bat erosi zion Sarari. Aita errekaduak egiten joan zenean, Sara eta bere lagunak etxean gelditu ziren.
-Agur Sara!-esan zion aitak Sarari.
-Agur aita!-esan zion Sarak aitari.
-Zer egingo dugu?-galdetu zien Sarak lagunei.
-Jolas bat bururatu zait! Ezkutatzera jolas dezakegu!-esan zuen Aleixek, neba gazteak.
-Bai,baina non utziko dut panpina?-galdetu zuen Sarak.
-Bota lurrera!-erantzun zuen Ikerrek, beste lagun batek.
-Hasiko gara edo zer?-esan zuen Aleixek guztiz nekaturik
-1,2,3,4,…..eta10!-hasi zen kontatzen!
Sara armairuan ezkutatu zenean, bere panpina ikusi zuen odola eta labana batekin.
-Aaaaah!-oihukatu egin zuen Sarak. Nire panpinak hilko nau!!!-esan zuen Sarak harrituta.
-Irten armairutik Sara! Eta zarratu atea!-esan zuen Ikerrek.
Sarak atea zarratu zuen, baina panpinak labana zeukanez, atea apurtu zuen.
-Zakarrontzira botako dugu!-esan zuen Ikerrek amorraturik.
-Bale zakarrontzira botako dugu!-erantzun zion Aleixek.
Panpina urte askotan egon zen zakarrontzian sastarren kamioiak beste leku batera eraman zuen arte.
Ainara
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina